سخنان امیرالمومنین حضرت علی (ع)

هفتاد سخن گهربارازحضرت امیرالمومنین علی علیه السلام

• چاپ
• ایمیل

پایگاه بین المللی همکاری های خبری شیعه(شفقنا)،سخنان گهربارازحضرت امیرالمومنین علیه السلام

بدترین دوست،‌ کسی است که برای او به رنج و زحمت افتی.

نابود شد ، کسی که ارزش خود را ندانست.


هم نشین بی خرد مباش، که کار زشت خود را زیبا جلوه داده، دوست دارد تو همانند او باشی.


کار اندکی که ادامه یابد، از کار بسیاری که از آن به ستوه آیی امیدوار کننده تر است.


هنگامی که توانایی فزونی یابد، شهوت کاستی گیرد.


ای فرزند آدم ! خودت وصی مال خویش باش، امروز به گونه ای عمل کن که دوست داری پس از مرگت عمل کنند.


تندخویی بی مورد نوعی دیوانگی است، زیرا که تندخو پشیمان می شود، و اگر پشیمان نشد، پس دیوانگی او پایدار است.


هر گاه تهیدست شدید با صدقه دادن، با خدا تجارت کنید.


وفاداری با خیانت کاران نزد خدا نوعی خیانت، و خیانت به خیانت کاران نزد خدا وفاداری است.


ای فرزند آدم ! اندوه روز نیامده را بر امروزت میفزا، زیرا اگر روز نرسیده، از عمر تو باشد خدا روزی تو را خواهد رساند.


هر گاه مستحبات به واجبات زیان رساند آن را ترک کنید.


جاهلان شما پر تلاش، و آگاهان شما تن پرور و کوتاهی ورزند !


هر گاه خدا بخواهد بنده ای را خوار کند، دانش را از او دور سازد.


مردم فرزندان دنیا هستند و هیچ کس را بر دوستی مادرش نمی توان سرزنش کرد.


از نافرمانی خدا در خلوت ها بپرهیزید، زیرا همان که گواه است، داوری کند.


بی نیازی از عذرخواهی، گرامی تر از عذر راستین است.


برای هر کسی در مال او دو شریک است: وارث، و حوادث.


برترین بی نیازی و دارایی، ناامیدی است از آنچه در دست مردم است.


ستودن بیش از آن چه که سزاوار است نوعی چاپلوسی، و کمتر از آن،‌ درماندگی یا حسادت است.


سخت ترین گناه آنکه گناهکاران را کوچک بشمارد.


از حرام دنیا چشم پوش، تا خدا زشتی های آن ر ا به تو نمایاند، و غافل مباش که لحظه ای از تو غفلت نشود.


سخن بگویید تا شناخته شوید، زیرا که انسان در زیر زبان خود پنهان است.


بسا سخن که از حملة مسلحانه کارگر تر است.


خدا از مردم نادان عهد نگرفت که بیاموزند، تا آنکه از دانایان عهد گرفت که آموزش دهند.


سخت ترین گناهان، گناهی است که گناهکار آن را سبک شمارد.


دو گرسنه هرگز سیر نشوند: جویندة علم و جویندة مال.


چیز اندک که با اشتیاق تداوم یابد، بهتر از فراوانی است که رنج آور باشد.


خدا عقل را به انسانی نداد جز آن که روزی او را با کمک عقل نجات بخشید.


هر کس با حق در افتاد نابود شد.


قلب، کتاب چشم است. (آنچه چشم بنگرد در قلب نشیند.)


تقوا در رأس همة ارزش های اخلاقی است.


با آن کس که تو را سخن آموخت به درشتی سخن مگو، و با کسی که راه نیکو سخن گفتن به تو آموخت، لاف بلاغت مزن.


در تربیت خویش تو را بس که از آنچه بر دیگران نمی پسندی دوری کنی.


بزرگ ترین عیب آنکه چیزی را در خود داری، بر دیگران عیب بشماری !


با مردم آنگونه معاشرت کنید، که اگر مردید بر شما اشک ریزند، و اگر زنده ماندید، با اشتیاق سوی شما آیند.


اگر بر دشمنت دست یافتی، بخشیدن او را شکرانة پیروزی قرار ده.


ناتوان ترین مردم کسی است که در دوست یابی ناتوان است، و از او ناتوان تر آن که دوستان خود را از دست بدهد.


چون نشانه های نعمت پروردگار آشکار شد، با ناسپاسی نعمت ها را از خود دور نسازید.


از کفارة گناهان بزرگ، به فریاد مردم رسیدن، و آرام کردن مصیبت دیدگان است.


ای فرزند آدم ! زمانی که خدا را می بینی که انواع نعمت ها را به تو می رساند تو در حالی که معصیت کاری، بترس.


بخشنده باش اما زیاده روی نکن، در زندگی حسابگر باش اما سخت گیر مباش.


عمل مستحب انسان را به خدا نزدیک نمی گرداند اگر به واجب زیان رساند. 


خوشا به حال کسی که به یاد معاد باشد، برای حسابرسی قیامت کار کند، با قناعت زندگی کند، و از خدا راضی باشد.


گناهی که تو را پشیمان کند بهتر از کار نیکی است که تو را به خود پسندی وا دارد.


هیچ ثروتی چون عقل، و هیچ فقری چون نادانی نیست. هیچ ارثی چون ادب، و هیچ پشتیبانی چون مشورت نیست.


ثروت، ریشة شهوت هاست.


از بخشش اندک شرم مدار که محروم کردن، از آن کمتر است.

ارزش هر کس به مقدار دانایی و تخصص اوست.


بی ارزش ترین دانش، دانشی است که بر سر زبان است، و برترین علم، علمی است که در اعضا و جوارح آشکار است.


عفت ورزیدن زینت فقر و شکر گذاری زینت بی نیازی است.


خوابیدن همراه با یقین، برتر از نماز گذاردن با شک و تردید است.


مردم برای اصلاح دنیا چیزی از دین را ترک نمی گویند، جز آنکه خدا آنان را به چیزی زیانبار تر دچار خواهد ساخت.


چقدر فاصلة بین دو عمل دور است، عملی که لذتش می رود و کیفر آن می ماند و عملی که رنج آن می گذرد و پاداش آن ماندگار است.


اگر به آنچه که می خواستی نرسیدی، از آنچه هستی نگران مباش.


دوست، دوست نیست مگر آنکه حقوق برادرش را در سه جایگاه نگهبان باشد: در روزگار گرفتاری، آن هنگام که حضور ندارد، و پس از مرگ.


نماز موجب نزدیکی هر پارسایی به خداست، و حج جهاد هر ناتوان است. هر چیزی زکاتی دارد، و زکات تن، روزه، و جهاد زن، نیکو شوهر داری است.


روزی را با صدقه دادن فرود آورید.


آنکه پاداش الهی را باور دارد، در بخشش سخاوتمند است.


برادرت را با احسانی که در حق او می کنی سرزنش کن، و شر او را با بخشش بازگردان.


فقر، مرگ بزرگ است !


ای فرزند آدم ! آنچه را که بیش از نیاز خود فراهم کنید، برای دیگران اندوخته اید.


کسی که درخت شخصیت او نرم و بی عیب باشد، شاخ و برگش فراوان است. 


حسادت بر دوست، از آفات دوستی است.


داوری با گمان بر افراد مورد اطمینان، دور از عدالت است.

بدترین توشه برای قیامت، ستم بر بندگان است.


خود را به بی خبری نمایاندن از بهترین کارهای بزرگان است.


آن کس که لباس حیا بپوشد کسی عیب او را نبیند.


ایمان، بر شناخت با قلب، اقرار با زبان، و عمل با اعضا و جوارح استوار است.


سنگ غصبی در بنای خانه، مایة ویران شدن آن است.


هر چند اندک؛ و میان خود و خدا پرده ای قرار ده هر چند نازک ! .


خدا را در هر نعمتی حقی است، هر کس آن را بپردازد، فزونی یابد، و آن کس که نپردازد و کوتاهی کند، در خطر نابودی قرار گیرد.

سخنان امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام

مجموعه: احادیث و سخنان بزرگان

1. الله الله فی القرآن فلا یسبقنّکم إلی العمل به غیرکم... الله الله فی الصلاة فإنّها خیر العمل إنّها عماد دینکم... الله الله فی الفقراء و المساکین فشارکوهم فی معائشکم الله الله من ذریة نبیکم لا تظلمنّ بین أظهرکم و أننتم تقدرون علی المنع عنهم.

خدا ر خد را در قرآن، پس در عمل کردن به آن دیگران از شما سبقت نگیرند. خدا را خدا را در نماز، پس به درستی که آن بهترین عمل هاست و آن ستون دین شماست. خدا را خدا را در فقیران و تهی دستان، پس مشارکت دهید آنها را در درآمد خود. خدا را خدا را در هل بیت پیامبر اکرم، کسی در مقابل شما به آنان ظلم نکند در حالی که می توانید از آن جلوگیری کنید.

2. کثرة العلم و العمل به مصلحة للدین و سبب إلی الجنة.

زیادی در علم و عمل کردن به آن موجب اصلاح دین و رفتن به بهشت می شود.

3. عنوان صحیفة المؤمن حسن خلقه.

سرآغاز نامه ی انسان مؤمن خوش اخلاقی اوست.

4. قیمة کل امریء ما یحسن.

ارزش هر شخص به اندازه ی احسان و نیکی اوست. و فرمودند هیچ سرمایه ای همچون عقل و هیچ فقری بالاتر از جهل نیست.

5. عجب لأقوم یحتمون الطعام مخافة الأذی کیف لا یحتمون الذنوب مخافة النار.

تعجب می کنم از مردمی که اهتمام می ورزند به غذا ز ترس اذیت شدن و چگونه اهتمام نمی ورزند به گناه از ترس آتش.

6. إذا أردت أن تعرف الخیر فاعمل الخیر تعرف أهله و إذا أردت أن تعرف الشر فاعمل الشر تعرف أهله.

اگر خواستی خوبی را بشناسی آن خیر را انجام بده اهلش را می شناسی و اگر خواستی بدی را بشناسی آن بدی را انجام بده اهلش را می شناسی.

7. العلم ثلاثة: الفقه للأدیان و الطب للأبدان و النحو للّسان.

علم سه دسته است: تفقه در دین، طبابت بدن، لغات زبان.

8. أیها الناس إیّاکم و حب الدنیا فإنها رأس کل خطیئة.

ای مردم بر حذر باشید از دوستی دنی چرا که دوستی آن سرآغاز هر اشتباهی است.

9. لا تغضبوا و لا تغضبوا، افشوا السلام و أطیبوا الکلام.

عصبانی نشوید و کسی ر عصبانی نکنید و واضح و بلند سلام کنید و زیبا سخن بگوئید.

10. ینبغی للمسلم أن یجتنب مؤاخاة ثلاثة: الفاجر، و الأحمق و الکذّاب، فأما الفاجر فیزّین لک فعله یحب أنک مثله، و أما الأحمق فإنه لا یشیر علیک بخیر و ربما أراد نفعک فضرّک و أما الکذّاب فإنه لا یهنئوک معه عیش...

سزاوار است برای مسلمان که دوری کند از دوستی با سه نفر: گناهکار، احمق، دروغگو. اما انسان گناهکار عمل خود را برای تو زینت می دهد و تو دوست داری مثل او شوی و اما احمق تو را به خیر سوق نمی دهد پس هر گاه قصد خیر رساندن به تو را کند به تو ضرر می زند و اما دروغگو زندگی با او لذت بخش نیست.

سخن امام علی(ع) درباره اهل قبور

امیرالمومنین امام علی علیه السلام هنگام بازگشت از صفین و در حین نزدیک شدن به گورستان کوفه سخنان حکیمانه ای را درباره مرگ و زندگی بیان فرمودند.

به گزارش فرهنگ به نقل از جهان : امام على علیه ‏السلام در بازگشت از صفّین و هنگام نزدیک شدن به گورستان کوفه فرمود :

اى ‏خفتگان خانه‏ هاى تنهایى، و جاهاى خشک و خالى، و گورهاى ظلمانى! اى خاک ‏نشینان، اى ساکنان دیار غربت، اى تنهاشدگان، اى بى همدمان! شما پیش از ما رفتید و ما نیز در پى شما آمده به شما خواهیم پیوست . اما خانه‏ هایتان! دیگران در آن سکونت گزیدند؛ اما زنانتان! با دیگران ازدواج کردند و اما اموال شما! در میان دیگران تقسیم شد! این خبرى است که ما داریم؛ حال شما چه خبر دارید؟ امام سپس رو به یاران خود کرد و فرمود : بدانید که اینان اگر اجازه سخن گفتن داشتند، به شما خبر مى‏ دادند که : بهترین ره توشه، تقوا است .
 
متن حدیث:
 
امام علی علیه ‏السلام ـ عند رُجُوعِهِ مِن صِفِّینَ و إشرافِهِ على القُبُورِ بظاهِرِ الکُوفَةِ ـ : یا أهلَ الدِّیارِ المُوحِشَةِ ، و المَحالِّ المُقفِرَةِ ، و القُبورِ المُظلِمَةِ ، یا أهلَ التُّربَةِ ، یا أهلَ الغُربَةِ ، یا أهلَ الوَحدَةِ ، یا أهلَ الوَحشَةِ ، أنتُم لَنا فَرَطٌ سابِقٌ ، و نَحنُ لَکُم تَبَعٌ لاحِقٌ ، أمّا الدُّورُ فَقَد سُکِنَتْ ، و أمّا الأزواجُ فَقَد نُکِحَتْ ، و أمّا الأموالُ فَقَد قُسِمَتْ . هذا خَبَرُ ما عِندَنا فَما خَبَرُ ما عِندَکُم ؟ ـ ثُمَّ التَفَتَ إلى أصحابِهِ ـ فقال : أما لَو اُذِنَ لَهُم فی الکَلامِ لأَخبَرُوکُم أنَّ خَیرَ الزّادِ التَّقوى .

انتهای پیام